Los nie oszczędzał Karola Wojtyły. Śmierć ojca zadecydowała o wszystkim
Karol Wojtyła urodził się 18 maja 1920 roku w Wadowicach. Nikt wówczas nie spodziewał się, że stanie się jednym z najsłynniejszych Polaków. Już jako dziecko był silnie wierzący. Koledzy w żartach mówili mu, że w przyszłości zostanie księdzem. Karol Wojtyła z wielką powagą odpowiadał natomiast, że nie jest tego godny.
Zaledwie miesiąc przed pierwszą komunią zmarła mu matka, Emilia z Kaczorowskich. Karol Wojtyła poszedł do sakramentu ze smutkiem w oczach oraz dziewczęcych butach — wersje dla chłopców dużo wcześniej wyprzedano w sklepach. Po śmierci Emilii z Kaczorowskich opieką nad dziećmi zajął się Karol Wojtyła senior. Prał, sprzątał, szył i gotował, a od czasu do czasu zabierał synów do pobliskiej jadłodajni. W domu się nie przelewało: cała rodzina musiała wyżyć jedynie ze skromnej emerytury wojskowej.
Trzy lata później Karol Wojtyła stracił także ukochanego starszego brata. W 1932 w wieku zaledwie 26 lat zmarł Edmund Wojtyła, który był obiecującym młodym lekarzem. Obaj z Karolem Wojtyłą kochali sport i często spędzali razem czas, grając w piłkę nożną. Dziewięć lat później przyszły papież doświadczył kolejnego ciosu od życia. Śmierć zabrała mu bowiem także ojca.
18 lutego 1941 roku nagła śmierć zabrała Karolowi ojca. Nie zapomnę tej nocy, czuwania przy zwłokach. Sądzę, że to był w jego życiu przełom, który sprawił, że został księdzem- wspominała koleżanka Karola Wojtyły, Halina Królikiewicz-Kwiatkowska.
Karol Wojtyła był zapalonym aktorem i jednym z czołowych artystów Teatru Rapsodycznego. Podczas wojny potajemnie grał w spektaklach na podstawie dzieł polskich poetów. Wówczas za taką praktykę można było trafić do Oświęcimia. Jego koleżanki i koledzy z teatru mocno się zdziwili, gdy w 1942 roku postanowił oddać się Bogu. Karol Wojtyła miał 38 lat, gdy został mianowany na biskupa. 20 lat później został pierwszym w historii papieżem z Polski. Wielu zastanawiało się, jak poradzi sobie w Watykanie.
No to chodźcie, może nie zginiemy w tej chałupie!- powiedział tuż po przekroczeniu papieskich apartamentów w stronę Stefana Dziwisza.
Jan Paweł II przeżył zamach na swoje życie. Wybaczył sprawcy
Karol Wojtyła jako papież przyjął imię Jana Pawła II i był uważany za jednego z najbardziej postępowych zwierzchników Kościoła Katolickiego. Jego poprzednicy często nie opuszczali Rzymu. Papież z Polski podróżował po całym świecie, spotykał się z przedstawicielami innych religii i podkreślał, że najważniejsza jest jedność w wierze.
Mimo pełnienia poważnej funkcji nie zrezygnował ze sportu. Często wyjeżdżał na górskie wspinaczki. W Watykanie kazał wyremontować kort tenisowy i wybudować basen. Bardzo dbał o aktywność fizyczną. Wielu uważa, że żyłby zdecydowanie dłużej, gdyby nie zamach, który nadszarpnął zdrowie Karola Wojtyły.
13 maja 1981 roku podczas tradycyjnej audiencji generalnej na Placu św. Piotra turecki zamachowiec Mehmet Ali Agca oddał trzy strzały z pistoletu w kierunku Ojca Świętego. Jan Paweł II został ranny i trafił do szpitala, gdzie przeszedł sześciogodzinną operację ratującą życie. Jedna z kul trafiła w brzuch Karola Wojtyły, jednak nie naruszyła aorty i ominęła kręgosłup. Drugi z pocisków przeszył jego dłoń.
Wtedy byłem przy nim bardzo blisko. Usłyszałem dwa strzały i zobaczyłem, jak upadł na ziemię. Nie wiem, jak zrobiłem zdjęcia, bo wówczas runął cały mój świat. Potem nastała cisza, wszyscy zaczęli się modlić- wspominał Arturo Mari, osobisty fotograf papieża.
Jan Paweł II przeżył zamach i wybaczył sprawcy. Odwiedził Alego Agcę w więzieniu, przytulił go i odbył osobistą rozmowę. To wydarzenie i miłosierny gest Polaka poruszyły cały świat.
Ojciec Święty wszedł do celi mordercy z wyciągniętymi rękami. Agca nie wiedział, co zrobić. Papież podszedł do niego, przytulił go, położył jego głowę na swoim sercu. Wtedy uświadomiłem sobie, że mam do czynienia ze świętym. Wiele razy byłem świadkiem wielkich wydarzeń z jego udziałem. Kochał każdego bez względu na wiarę i kolor skóry- mówił Arturo Mari.
Jan Paweł II walczył do samego końca. Przed śmiercią nie chciał pojechać do szpitala
Już w Wielką Środę 23 marca 2005 roku oczy wszystkich wiernych były skierowane na Watykan. Jan Paweł II pojawił się wówczas na chwilę w oknie Pałacu Apostolskiego, a po policzku spływały mu łzy. Był już wtedy wycieńczony, schorowany i w bardzo złym stanie. W Wielki Piątek nie miał siły poprowadzić drogi krzyżowej i śledził uroczystości przed telewizorem. Miał zamontowaną rurkę w tchawicy, która pomagała mu oddychać. Karol Wojtyła odmówił przetransportowania go do szpitala. Cierpiał, ale uważał, że w ten sposób niesie swój własny krzyż.
27 marca 2025 roku Jan Paweł II ostatni raz pojawił się w oknie skierowanym na Plac św. Piotra. Chciał przemówić do zebranych, ale nie pozwolił mu na to organizm. Karol Wojtyła zmarł kilka dni później, dokładnie 2 kwietnia o godzinie 21:37. Miał 84 lata.
Koło południa ksiądz Dziwisz poprosił, żebym przyszedł do pokoju Ojca Świętego. Pojawił się też kardynał Ratzinger. Pomodliliśmy się razem. Rozpoznawał nas jeszcze, był świadom, że idzie do Boga- wspominał ksiądz Paweł Ptasznik, który przez 10 lat był sekretarzem papieskim.
Autor: Anna Pawelczyk-Bardyga
Źródło zdjęcia głównego: Sygma