Tadeusiak nie odpuszcza sprawy Henryka – facetem Weroniki. Robert rozmawia z głównym przełożonym, którego próbuje przekonać, że trzeba wznowić śledztwo w sprawie zaginionej żony Grzelaka, bo ta sprawa śmierdzi. Przyznaje też, że już od jakiegoś czasu obserwuje Henryka, który w końcu popełni jakiś błąd. Komendant jest jednak ostrożny – prosi Roberta o dostarczenie jakiegoś dowodu. Tadeusiak natychmiast przygotowuje sprzęt do śledzenia Henryka. Zaniepokojona Iga przypomina koledze, że nie ma oficjalnej zgody na takie działania i ostrzega go, że w razie wpadki może mieć duże problemy. Jej argumenty nie przekonują zdeterminowanego Tadeusiaka, który jest przekonany, że Henryk to morderca. Jakiś czas później z samochodu robi zdjęcia pracującemu przy domu Henrykowi. W końcu Grzelak zauważa go i w niewybrednych słowach każe mu się w odczepić od niego i Weroniki, po czym dzwoni na policję i zgłasza, że jest śledzony. Do Tadeusiaka dociera, że na ten moment musi spasować…
Załamana Bednarczukowa wyznaje Danucie że się ośmieszyła w oczach Rafała, którego po kolacji zaprosiła do siebie chcąc pokazać mu kilka przekładów Szekspira, ale on odmówił. Zimińska zapewnia koleżankę, że nowy polonista jest dżentelmenem i pewnie nie chciał jej przeszkadzać. Jakiś czas później Bednarczuk przychodzi na próbę z młodzieżą. Kiedy Rafał oznajmia, że Teresa będzie czuwała nad jakością literacką przedstawienia, uczniowie są bardzo niezadowoleni. Nieoczekiwanie Bednarczuk punktuje - podrzuca brakujący wers, który wszystkim bardzo się podoba. Rafał również wyraża swój podziw. Teresa, zauroczona nim - kuje żelazo póki gorące i proponuje koledze wspólne napisanie kawałka tekstu, żeby zachęcić do pracy pozostałych uczniów. Polonista nie jest tym zachwycony, bo ma inne plany na wieczór, ale zgadza się. Wieczorem Bednarczuk dzwoni do Danusi i razem z Rafałem rapują wspólnie napisany fragment. Zimińska jest zachwycona rezultatem ich współpracy. Rafał przypomina dyrektorce, że jedna z ról w spektaklu zarezerwowana jest dla niej…
Franek słyszy, jak jego ojciec z Cieleckim namawiają się na jakąś akcję-niespodziankę. Chłopak natychmiast przypomina im, że Eliza i Jarek absolutnie nie chcą żadnych atrakcji na swoim ślubie. Tymczasem młodzi przygotowują się do ślubu. Nieoczekiwanie wpada Jagoda i ze łzami w oczach błaga o pomoc przy dzieciach – ona musi pożegnać się z matką, która umiera. Jarek wraz z narzeczoną zgadzają się pomóc roztrzęsionej sąsiadce. Gdy dzieci Jagody dowiadują się o dzisiejszym uroczystości, są bardzo podekscytowane. Ogromnie się cieszą, że wezmą udział w ceremonii ślubnej.Jakiś czas później na wiślanej plaży, w serdecznej i luźnej atmosferze odbywa się ślub Jarka i Elizy, którzy przysięgają sobie miłość i wsparcie. Tuż po przysiędze małżeńskiej Cielecki i Berg mają niespodziankę: razem śpiewają i grają dla młodej pary. Chwilę później ojciec Elizy oznajmia, że jutro państwo młodzi jadą w podróż poślubną do Paryża. Młodzi są zachwyceni niespodziankami…