Joanna Kudzbalska

Co sprawiło, że zdecydowałaś się na udział w programie? Gdy miałam 13 lat dostałam pierwsze propozycję pracy w modelingu, za każdym razem rezygnowałam. Ostatnia dwa lata były dla mnie całkowitą przerwą od modelingu, i patrząc na pokazy mody, oglądając prasę znowu zapragnęłam znaleźć się w tym biznesie. Pomyślałam: dlaczego nie? Był to już dla mnie ostatni dzwonek, prawdopodobnie gdyby nie udało mi się dostać do programu, byłaby to moja ostatnia próba. Jak na Twój udział w "Top Model" zareagowała rodzina i przyjaciele? Niektórzy zareagowali śmiechem. Moi rodzice na początku nie byli zbytnio zadowoleni, teraz mi kibicują, bo chyba nie mają już innego wyjścia. Wielu moich znajomych mnie wspiera, ale reakcje były naprawdę różne. Jak radzisz sobie z byciem ocenianą oraz krytyką? Konstruktywna krytyka można naprawdę wiele pomóc. W końcu w taki sposób się tego zawodu uczymy, są to dla nas wskazówki. Należy ją wziąć pod uwagę i zastanowić się nad sobą. Czasami są to jednak puste słowa. Wpuścić jednym uchem, a wypuścić drugim, to jedyna rada. Innego sposobu nie znam. Po wszystkich castingach wyłoniono trzynastkę, która zamieszkała w domu modelek. Jak wyglądają relacje między Wami? Uważam, że relacje są świetne, biorąc pod uwagę, że to jest konkurs i walczymy o jedna nagrodę. Nie ma tej ciężkiej i nerwowej atmosfery. Myślałam, że będzie dużo gorzej. Wiadomo, były konflikty lecz zamknięcie jakichkolwiek, obcych sobie ludzi w jednym domu, musi się z tym wiązać. Uważam, że grupa jest naprawdę zgrana, potrafimy się porozumieć, co jest niezwykle istotne. Czego oczekujesz po programie? Oczekuję, że uda mi się znaleźć pracę jako profesjonalna modelka. W Polsce program "Top Model. Zostań modelką" jest popularny i mam nadzieję, że mi on pomoże. Jeżeli chodzi o rynek międzynarodowy, zdaję sobie sprawę, że ważniejsze jest moje portfolio. Myślę, że udział w programie ułatwi mi pracę w tym zawodzie. Czy oprócz modelingu masz inne pasje, zainteresowania? Ukończyłam pierwszy rok studiów i mimo wszystko chciałabym je kontynuować. Jeżeli moja przygoda z modelingiem nie zaowocuje niczym konkretnym, wiem, że mam co robić i do czego wracać. Byłabym dużą ryzykantką, gdybym powiedziała, że to jedyna ścieżka, jaką obrałam. Zwłaszcza, że studiuję medycynę, co także wymaga czasu, wysiłku i dużej uwagi. Zarówno medycyna jak i modeling są dla mnie bardzo ważne. Masz jakieś rady dla dziewczyn zaczynających swoją przygodę w świecie mody? Należy intensywnie ćwiczyć pozowanie i mimikę twarzy. Niezbędna jest pewność siebie przed kamerą. Ja nie należę do osób, które są bardzo pewne siebie i dlatego wiem, jak ważna jest ta cecha. Ciągle nad tym pracuję. Trzymanie głowy wysoko! Wszystko oczywiście z umiarem i w granicach dobrego smaku.